yazı yazmanın "genel"e hitap eden sorumluluğuyla köşeyazarlarının samimi olamaması.
her azınlıktan, her tabakadan okuyucu kapma telaşıyla istediğini yazamaması.
bu özelliğin yerli/yabancı istisnasız her yazarda olması.
bu özelliğin üstüne bir de gazete sahibinin, genel yayın yönetmenlerinin baskısı eklenince yazıların hepten samimiyetsiz olması.
ertuğrul özkök'ün bu grupların başını çekmesi.
artık gazete ve haber nosyonunun anlamını yitirmesi ve bilginin başka türlü nerden edinilebileceğini merak ediş.
haberin de aynı "gerçek" gibi anlam kaybına uğramasına hayret ediş.
tek kutuba doğru hızla ilerleyen dünyada demokraside olması gerekenin aksine bireylerin seslerinin kaybolması.
goethe'nin ünlü lafı:
kimse özgür olduğuna inanan birinden daha iyi köle olamaz.
ve bunu hatırlamaya seviniş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder