öyle bir şehirde yaşıyoruz ki, bazen işe arabasız geldiğimde, öğleden sonra arabamın olmadığını hatırlayınca, seviniyorum. arabam yok diye seviniyorum.
---
savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maaşallahı, eyvallahı...
güzelleş be oğlum,
şimdilik,
ölümüne kadar hayattasın.
(bkz: ağır roman)
---
savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
raksederken mahallenin maaşallahı, eyvallahı...
güzelleş be oğlum,
şimdilik,
ölümüne kadar hayattasın.
(bkz: ağır roman)
2 yorum:
96 yılında 16 falandım. ağır romanı ilk izleyişimdi. bir de geçenlerde türkmax da rastladım. ve bu izleyişimde aklımda kalan tek cümle senin başlığın oldu. vay be film hakkaten iyiymiş.
her yaşın kafasına uyabiliyormuş.
araba istanbul da gönüllü kölelik.
Yorum Gönder