an education

nick hornby'nin yüzü suyu hürmetine an education'a gittim haftasonu, arkadaşım hiç beğenmedi, ben beğendim. hikaye klasikti evet ama adamın anlatışını komik buluyorum.

çoğu romanındaki gibi burda da çocuk yaştaki karakter ortalamaya göre daha olgundu. özellikle babanın hikayesi güzeldi bence. evde feci otoriter, dediğim dedik ve güçlü görünen babanın dışarıda aslında beceriksiz, güçsüz, hatta başarısız olması ve bunu ilkgençlik döneminde ilk kez fark ediş. bunu fark etmenin insanın kendi ufkunu açmasına yardımcı olması, karakterin güçlenmesi.

filmin janrına drama demişler ama bence drama denilecek tek yer, kızın babasına, hadi ben genç bir kızım, hemen kandım, ama siz buna nasıl izin verdiniz diyerek babasını suçlaması ve babasının bunu sineye çekmesiydi. yani zaman zaman arkadaşlarının seni alttan aldığını fark edersin ya, çocukken anne-babanın bunu sık sık yapması, kendi suçundan dolayı onları suçlamana izin vermeleri, ses çıkarmamaları geldi aklıma. o biraz üzücüydü evet. genelinde komik ve güzel bir filmdi ama.