11 Ağustos 2011 Perşembe

30

30 yaşına geldim, hala anne - babama ergen genç agresyonuyla cevap verebiliyorum. hastalıklı bir durum.
ebeveynle çocuk arasındaki tartışmanın en temel sebebi verilen, ama almak istenmeyen öğütler, telkinlerdir. ben de almak istemediğimi her fırsatta belirttim, altını çizdim.

- oğlum niye bağırıyorsun? biz hiçbir şey bilmiyor muyuz, sana hiçbir konuda yardımcı olamaz mıyız? tecrübelerimizi aktarmayalım mı, faydalanmayacak mısın?
- faydalanmıcam. kendi bildiğim yoldan giderim ben, yardım istemiyorum.
- insanlık senin yaptığını yapsaydı, hala taş devrinde yaşıyor olurduk. toplumlar da bireyler de tecrübeleri üst üste koyarak ilerler, yükselir. ben bilgimi sana aktarmazsam, sen yine sıfırdan başlarsan hiçbir ilerleme olamaz ki? o zaman ben niye bu kadar yaşadım, çalıştım? ben vereceğim, sen üstüne koyacaksın, ancak öyle yükselirsin. hep sıfırdan başlansa, şimdi hala mağarada ateş yakıyorduk.
- valla doğru diyon.

Hiç yorum yok: