bir şeyleri anlamamız 11 yıl sürdü demek ki.
demek ki bir toplumu ne kadar zorlarsan zorla, 11 seneden evvel uyanmıyor.
uyandıktan sonra ne yapacağımız meçhul biraz. daha evvel benzerini sadece biz değil, hiç bir toplum yaşamamış. lider yok, organizasyon yok, sabit ve tek bir amaç yok. fakat amaçsızlığa rağmen bir düzensizlik de yok. hükümeti devirmek çıtayı çok yükseğe koymak olur. ama belli başlı üç-dört konu kabul ettirilse tarihe benzersiz bir örnek olarak geçer.
korkudan sıyrılmak ne kadar ferahlatıcıymış, insanlar en çok buna sevindi sanırım. istediğin şeyi dövize yazıp sokağa fırlayabilmek, küfür kıyamet bağırabilmek bile lüks haline gelmiş haberimiz yokmuş meğer. ne pıstırmışlar bizi.
milletçe 1923'ten sonra ilk defa tarihe küçük de olsa bir çentik atabildiğimize inanıyorum. bu kadar hızlı tepki verebilen, bu kadar apolitik, örgütlenmemiş, teşkilatsız, lidersiz bir dayanışma ve direniş okuduğumu hatırlamıyorum. ya her şey, ya da en azından bir şeyler değişecek, kesin.